هنالک الولایه(جلدشومیز)

تفسیر آیۀ شریفۀ «هُنَالِكَ ٱلْوَلَٰيَةُ لِلَّهِ ٱلْحَقِّ» بخشی از مقدمۀ کتاب: بحث «ولایت»‌ از مهمترین مباحث در قرآن کریم، روایات معصومین علیهم‌السلام و لسان اولیاء الهی است و اطّلاع از حقیقت، اهمّیت و راههای وصول به آن، برای سالکان راه خدا و مشتاقان علوم و معارف الهی،‌ بسیار مهم و سرنوشت‌ساز است. ايجاد و پرورش موجودات، بدون ولايت محال…

تفسیر آیۀ شریفۀ «هُنَالِكَ ٱلْوَلَٰيَةُ لِلَّهِ ٱلْحَقِّ»

بخشی از مقدمۀ کتاب:

بحث «ولایت»‌ از مهمترین مباحث در قرآن کریم، روایات معصومین علیهم‌السلام و لسان اولیاء الهی است و اطّلاع از حقیقت، اهمّیت و راههای وصول به آن، برای سالکان راه خدا و مشتاقان علوم و معارف الهی،‌ بسیار مهم و سرنوشت‌ساز است. ايجاد و پرورش موجودات، بدون ولايت محال است، زيرا كه ايجاد و إحياء و إماته و تربيت، همه در ظلّ اسم و صفت ولى و ولايت است و بدون آن امكان تحقّق ندارد.

ولايت در هر موجودى هست، به‌حسب سعه و ضيق هويّت وجودى آن موجود؛ زيرا ولايت عبارت است از عدم حجاب و فاصله بين خلق و خالق، و تا حجاب و فاصله‌‏اى باشد، خلقت ممتنع است.

از منظری دیگر می‌توان گفت: خلقت به واسطۀ عشق بوده است و این معنا با اینکه ایجاد مخلوقات در پرتو ولایت است کاملاً مطابق است، چون عشق محصول همان ولایت است؛ یعنی هم صحیح است بگوئیم: عشق خدا به مخلوقاتش آنها را به وجود آورده است و به هر يک از آنها طبق استعدادهاى مختلف و ماهيّات متفاوت لباس هستى و بقا پوشانيده، و به صفات خود، به هر كدام متناسب با خودشان، متّصف نموده و اين عشق است كه عالم را سر پا کرده است. و هم صحیح است که گفته شود:‌ خلقت موجودات براساس ولایت صورت گرفته است.

مطلب دیگر فرق «ولایت» و «نبوّت» است که در بسیاری از کتب عرفان نظری بحث و بررسی گردیده است. در نزد عرفاء شامخین،‌ ولایت باطن نبوّت است و تا ولایت نباشد نوبت به نبوّت نمی‌رسد؛ چراکه «ولی» کسی است که به عبودیّت مطلقه رسیده و حقائق را بلاواسطه از خداوند اخذ می‌کند، حال اگر معارف و حقائق الهی را از فرشتگان نیز اخذ و با آنها تکلّم نماید «نبی» نیز می‌باشد. البتّه نبوّت در لسان بزرگان مختلف معنا گردیده است.